ADSIZ ÜLKE (Alain-FOURNİER)

-
Dostluk, arkadaşlık... İlk gençlik yıllarında başlayan ve yıllarca devam eden bir sevgi bağı. İlginç olaylar, beklenmedik durumlar ve tesadüfler... Bütün bunların dinginlik içinde anlatıldığı bir öykü. Yirmi sekiz yaşında 1. Dünya Savaşı sırasında cephede ölen Alain-Fournier’in yayımlanan tek romanı: “Adsız Ülke”.
Romanın özgün adı “Le Grand Meaulnes” olan bu kitabı ilk kez Ataç “Adsız Köşk” adıyla çevirmiş.

“Benim sanat ve edebiyat ilkem: çocukluk (Alain-Fournier)”

 “Sonra yine odada dolaşmaya başladı. Artık ona bir şey söylemeyi göze alamıyordum. Yürüyor, duruyor, sonra daha hızlı yürüyordu; tıpkı, belleğinde anıları arayan ya da onları gözünün önünden geçirmeye çalışan, onları çatıştıran, karşılaştıran, hesaplara vuran ve birden bulduğunu sanan, ama ipin ucunu kaçırıp yeniden aramaya başlayan biri gibi…”

                                   * * * * *

“En çok bağıran bendim, çünkü Koca Meaulnes’dan yanaydım. Onunla benim aramda şimdi bir tür antlaşma vardı. Herkes gibi bana «sen yürüyemezsin» demeksizin, birlikte götürmeye söz vermesi beni ona sonsuza dek bağlamıştı.”

                                    * * * * *

“İki kadın yanından geçerken, Meaulnes hiç kımıldamadan genç kıza baktı. Sonraları, sık sık, bu soluk yüzü umutsuzca anımsamaya çalışırken uykuya daldığı zaman, düşünde ona benzeyen dizi dizi genç kızlar görüyordu. Biri onun gibi şapka giymiş, öteki onun gibi öne eğilmiş oluyordu; bir başkasında onun saf bakışı vardı; bir başkasında da onun ince uzun boyu; bir başkasının gözleri onunkiler gibi maviydi; ama bu kadınların hiçbiri uzun boylu genç kız değildi.”
                                    * * * * *

“Meaulnes ağır ağır bana döndü:
 — Duyuyor musun? dedi. Biz ona burada tuzak hazırlarken, o bizim için dövüşüp yaralanıyormuş!
Saint-Agathe öğrencileri arasında pek alışılmamış olan «siz»i bırakarak:
— Sen gerçek bir arkadaşsın, dedi ve ona elini uzattı.”

                                    * * * * *

“— Bu akşam size geldiysem, bunun nedeni şu: -bu sabah fark ettim bunu- sizinle birlikte olmak, ötekilerin sürüsüyle birlikte olmaktan çok daha eğlenceli.”

                                    * * * * *

“Ama bir nokta her zaman karanlık kaldı: Ganache, nasıl, aynı anda, hem kümesleri soymuş, hem de ateşi yükselen arkadaşına bakması için hemşire aramıştı? Ama bu zavallı adamın bütün öyküsü bu noktada düğümlenmiyor mu? Bir yüzü hırsız ve serseri, öteki yüzü ise melek gibi bir insan.”

                  * * * * *

“Meaulnes gittiği için, artık onun serüven yoldaşı, bu iz avcısının kardeşi değildim; kasabanın öteki çocuklarına benzeyen bir çocuk oluyordum tekrar. Bu da kolay bir şeydi; en doğal eğilimimi izlemem yeter de artardı bile.”

                                    * * * * *

“Bakmasına karşın beni gördüğü kanısında değildim, bana neler söyleyeceğini düşünüyor olmalıydı. Eskiden olduğu gibi, her zaman olduğu gibi, yalnızlar, avcılar ve serüvenciler benzeri, konuşmaya hemen başlamazdı; bir karara varmıştı, ama bunu dile getirmek, açıklamak için gerekli olan sözcükleri aklına bile getirmemişti. Ama şimdi karşısındaydım ya işte, gerekli olan sözcükleri artık aramaya başlayabilirdi.”

                                    * * * * *

“Düşünüyorum da çok büyük bir görev yüklenmişti genç kadın; önce tehlikeli bir görev: kardeşi gibi boş düşler, kuruntular peşinde koşan bir çılgına yardım etmek; sonra ezici bir görev: arkadaşım Koca Meaulnes gibi serüvenci bir insanla gönül birliği yapmak.”

                                    * * * * *

“Bir an önce atlatmak istediğim bu akşam garip bir şekilde bunaltıyor beni. Ben, «saatler akıp gitsin», «gün az sonra bitecek», «günün hemen bitmesini istiyorum» diye düşünüp dururken, bütün umutlarını, bütün aşklarını, son güçlerini bu güne bağlamış insanlar var. Can çekişen insanlar var, zamana gereksinim duyan insanlar var, yarın’ın gelmesini hiç istemiyorlar. Kimileri için yarın bir pişmanlık acısı gibi başlayacak. Kimileri de korkunç yorgun olacaklar ve bu gece dinlenmelerine yetmeyecek. Bana gelince, benim gibi gününü boşu boşuna harcamış birinin yarını beklemeye, «ah yarın olsa» demeye ne hakkı var?”
                              ▬     ▬      ▬

Bu Haftaki Tercihleriniz

KAPLUMBAĞA TERBİYECİSİ (Emre CANER)

-
Sanat dolu bir sayfaya hoş geldiniz. Resim, arkeoloji, tiyatro... “Kaplumbağa Terbiyecisi ” adlı tablosuyla ünlü ressam Osman Hamdi. Öğrenim hayatı, ailesi, eserleri, çalışmaları Dolu dolu yaşanan bir hayat Emre Caner ’in anlatımıyla bizlerle buluşuyor. Osman Hamdi’nin  “Kaplumbağa Terbiyecisi ” adlı tablosu çocukluğumdan beri ilgimi çekmiştir. Hem tablonun renkleri, figürlerin çizimleri hem de adı. İnsan at, köpek terbiyecisi olabilir; ama  “kaplumbağa ” terbiyecisi olmak?! Geçen ay kitabı öğretmen arkadaşlardan birinde görünce hiç vakit kaybetmedim ve uzun bir okuma kuyruğunda ikinci sırayı kapmayı başardım.
YAZININ DEVAMI »

GÖR BENİ (Azra KOHEN)

-
Azra Kohen. İsmini duyduğum, merak ettiğim; ancak kitaplarını okuma fırsatı bulamadığım isimlerdendi. Ocak ayında Ayşe Ümit Karabacak'ın youtube kanalında Azra Kohen’in yeni kitabı “Gör Beni” karşıma çıkınca, artık zamanıdır dedim. Tesadüfe bakın ki birkaç gün sonra “okuma kulübü”ndeki arkadaşlar da aynı heyecanla “Kitabımız geldi. Yaşasın!” demezler mi? Demek ki bu kitabı okumam artık kaçınılmazdı. Bu arada parantez açıp bilmeyenler için aktarayım, okulumuzda 8-10 öğretmen arkadaşın oluşturduğu bir “okuma kulübü” var. Her ne kadar sıralı ve süreli okuma yapmaktan pek hoşlanmadığım için kulübe dâhil olamasam da sağolsun arkadaşlar okuma konusunda ufkumuzu açıp, ödünç verme konusunda yardımcı oluyorlar. Parantezi kapatıp devam edeyim. Kitabı alıp şöyle bir baktığımda özellikle arka kapaktaki tanıtım yazısından oldukça etkilendim. Ağzımdan gayri ihtiyari şu sözcükler dökülmüş: “Ya arkadaşlar, okuduktan sonra biriniz de beni görse!”. Arkadaşlar arasında gülüşmeler olunca far
YAZININ DEVAMI »

BİR ÖMÜR BÖYLE GEÇTİ (Faruk Nafiz ÇAMLIBEL)

-
Faruk Nafiz Çamlıbel ’ in  ,  “ Han Duvarları, Çoban  Çeşmesi, Kıskanç ”  adlı şiirlerinin de bulunduğu bir kitap:  “Bir Ömür Böyle Geçti ” Peki sizin ömrünüz nasıl geçiyor? Habersiz mi, rüzgar gibi mi...? Belki de geçen ömür ya da zaman değil, bizleriz.  Ancak, Nafiz ’ in dediği gibi bir ömür bin bir murada yetmiyor olabilir. Ya da kim bilir?...  “ Hayat bir andır; o da bu andır! ” 
YAZININ DEVAMI »

BANDO TAKIMI (Muzaffer İZGÜ)

-
Bugün Türk insanının kıvrak zekâsı, olayları kısa yoldan çözüme kavuşturması; bazen kurnazlığı çoğu zaman iyi niyetiyle örülü hikâyelerle birlikteyiz. Ülkemizin yetiştirdiği önemli mizah ustalarından biridir bence Muzaffer İzgü. Ülkemizde yaşanan ya da yaşanması pek mümkün görünen olaylara değinir kitaplarında. Bazen düşünerek kimi zaman hüzünlenerek çoğu zaman da gülümseyerek okuruz yazdıklarını. “Bando Takımı” da onlardan biri. muzaffer izgü Kitaptaki kahramanlar hemen her gün gördüğümüz ya da haberlerini okuduğumuz kişiler. Yaşadığı sorunlardan şikâyet etmeyi bir kenara bırakıp  “ kendince çözümler ”  üreten vatandaş.  Anlatılanların hepsi günlük hayatımızdan, yanı başımızdaki insanlardan. Hemen her gün yaşadığımız ya da yaşayabileceğimiz olaylar. Gülerek gülümseyerek okuyorsunuz.
YAZININ DEVAMI »

ŞEMS-İ TEBRİZİ'NİN ÖĞRETİLERİ

-
Şems-i Tebrizi. Hakkında pek çok şey söylendi, yazıldı, çizildi. Hangisi doğru, hangisi o? “Bana bakan kişi, bende kendini görür.” diyen Şems’in “Makalat” adlı eseri Prof. Dr. Erkan Türkmen tarafından yeniden düzenlenerek “Şems-i Tebrizi’nin Öğretileri” adıyla okuyucuyla buluşturulmuş.
YAZININ DEVAMI »