YERYÜZÜNE VURAN TELAŞ (Yusuf ALPER)

Hayatın koşuşturması mıdır bizi yoran, daraltan; yoksa bizim telaşlarımız, hırslarımız mıdır aynadan bize yansıyan? 

Son hızla ilerlemek midir aslolan; yoksa evrenin ritmine uymak mıdır her an?

Nefes almak, güzeli görmek, an’ı yakalamak adına.

Yusuf Alper - Yeryüzüne Vuran Telaş

BEYAZ IRMAK

Bir suyun uykusuzluğundan artakalan beyaz ırmak.

Duru saydamlıkla kendini salan.

Ey benim gençliğim, kimsesizliğim.

Başladığı yere dönen: Bumerang.

Kafdağını yoleylemiş otuz kuş. Ben ki her gecede otuz kuş.

Bir yüzün umarsızlığından artakalan

kimsenin kimseyi duymadığı yokoluş.

Solgun bir karanfil şimdi,

nereye savrulmuş?

Bitkin bir tinin hüznünden artakalan:

Kül ki yeniden doğurur kendini.

Suda yansıması kabaran

ben nerede başlamıştım, otuz köyden kovulmuş?

Arpa boyu yol gide gele gittim.

Bir döngüde ıslık çaldım, göründüm.

Ellerimin arasından kayıp giden…

Hüzün ki baştan sona kördüğüm

Ben ki baştan sona…

                        * * * * *

AYNA

Bilincimin sararmış yaprağı

Hayatımın lirik dönemeci

Uykuyla uyanıklık arası, bir dağdan

Yuvarlanır gibi uçuruma

Ölümle öyle burun buruna

Bitmeyen çatışmaların çaprazında

Kendime tuttuğum ayna

Kendimi bulduğum ayna

Sırsız, sınırsız, bir yalnızlıkta

Yaşamla ölüm arası

Sonsuz geçitlerin kavşağında

                        * * * * *

YERİMDE SAYMAK

Çağlayan bir su gibi akıp giderken

Neyi bırakıp neyi alırım yanıma

Hayat bu kadar hızlı kirleniyorken

Hangi suda yıkanayım, kim arındırır beni?

Her şey bu kadar kirli ve kirleniyorken hızla

Her şey plastik lastik tik

Kırpıştırıyor bütün insanlar hızla

Çağlayan bir su gibi akıp giderken yaşamak

Yerimde saymak istiyorum, yerimde saymak

Kirlenmeden, is pas ve mazot sinmeden gözelerime

Yüreğim plastik bir torba olmadan

İnsansız bir dünyayı görmeden

Yerimde saymak istiyorum, yerimde saymak.    

                          

                        * * * * *

AÇIYORUM GÖĞSÜMÜ

Açıyorum göğsümü, işte size yüreğim

Bu yürek akıyla karasıyla benimdir

Senin başında yeller damarında fırtına

Kaçırdığın bu tren belki son trenindir     

    

Gözlerinin içinde mavi alevler

Gözlerin sonsuza açıldığım denizdir         

Sonlu bir dünyanın sonsuz aşkına durmuş

Bu yürek sonsuz okla delinip deşilmiştir

Açıyorum göğsümü, işte size yüreğim

Bu yürek akıyla karasıyla sizindir

                         ▬       ▬       ▬
İlginizi çekebilir:
1.Hiç Zaman Sürgünleri - Erman Bazo
2.Beni Göğsüne Düş - Erman Bazo
3.Erguvanname - Suphi Nuri İleri