BABAMIN BAVULU (Orhan PAMUK)

-
1 yazar: Orhan Pamuk
1 yazardan 3 konuşma: 1. “Babamın Bavulu” - 2006 Aralık ayında Nobel Edebiyat Ödülü’nü alırken / 2. “İma Edilen Yazar” - Amerika’da çıkan World Literature (Dünya Edebiyatı) dergisince verilen Puterbaugh Ödülü’nü alırken / 3. “Kars’ta ve Frankfurt’ta” - Alman Kitapçılar Birliği’nce verilen Barış Ödülü’nü alırken
3 konuşmadan 1 kitap: Babamın Bavulu

“Küçük, siyah, deri bavulu, kilidini, yuvarlak kenarlarını ta çocukluğumdan biliyordum. Babam kısa süren yolculuklara çıkarken ve bazen de evden iş yerine bir yük götürürken taşırdı onu. Çocukken bu küçük bavulu açıp yolculuktan dönen babamın eşyalarını karıştırdığımı, içinden çıkan kolonya ve yabancı ülke kokusundan hoşlandığımı hatırlıyordum. (Babamın Bavulu – Aralık 2006, Stockholm)”

                                               * * * * *

“Babamın büyük bir kütüphanesi vardı, gençlik yıllarında, 1940’ların sonunda, İstanbul’da şair olmak istemiş, Valéry’yi Türkçe’ye çevirmiş, ama okuru az, yoksul bir ülkede şiir yazıp edebi bir hayatın zorluklarını yaşamak istememişti. Babamın babası – dedem – zengin bir iş adamıydı, babam rahat bir çocukluk ve gençlik geçirmişti, edebiyat için, yazı için zorluk çekmek istemiyordu. (Babamın Bavulu – Aralık 2006, Stockholm) ”

                                               * * * * *

“Asıl korkum, bilmek, öğrenmek bile istemediğim asıl şey ise, babamın iyi bir yazar olması ihtimaliydi. Babamın bavulunu asıl bundan korktuğum için açamıyordum. Üstelik bu nedeni kendime söyleyemiyordum bile. Çünkü babamın bavulundan gerçek, büyük bir edebiyat çıkarsa babamın içinde bambaşka bir adam olduğunu kabul etmem gerekecekti. Bu korkutucu bir şeydi. Çünkü ben o ilerlemiş yaşımda bile babamın yalnızca babam olmasını istiyordum; yazar olmasını değil. (Babamın Bavulu – Aralık 2006, Stockholm) ”

                                               * * * * *

“Benim için yazarlığın sırrı, nereden geleceği hiç belli olmayan ilhamda değil, inat ve sabırdadır. Türkçe’deki o güzel deyiş, ‘iğneyle kuyu kazmak’, bana sanki yazarlar için söylenmiş gibi gelir. (Babamın Bavulu – Aralık 2006, Stockholm) ”

                                               * * * * *

“Kitaplarıyla bir odaya kapanan ve kendi içinde bir yolculuğa çıkan yazar, orada yıllar içinde iyi edebiyatın vazgeçilmez kuralını da keşfedecektir: kendi hikâyemizden başkalarının hikâyeleri gibi ve başkalarının hikâyelerinden kendi hikâyemizmiş gibi bahsedebilme hüneridir edebiyat. Bunu yapabilmek için yola başkalarının hikâyelerinden ve kitaplarından çıkarız. (Babamın Bavulu – Aralık 2006, Stockholm) ”


                                               * * * * *

“Emreden, yasaklayan, ezen, cezalandıran sıradan bir baba olmadığı, beni her zaman özgür bırakıp bana her zaman aşırı saygı gösterdiği için de ona müteşekkirdim. (Babamın Bavulu – Aralık 2006, Stockholm) ”

                                               * * * * *

“İnanabildiğim sıkı, yoğun, derin bir roman parçası beni her şeyden daha çok mutlu eder ve hayata bağlar. Yazarının ölü olmasını da tercih ederim. Küçük bir kıskançlığın gölgesi, içten gelen hayranlığımın tadını kaçırmasın diye. (İma Edilen Yazar – Nisan 2006, Oklahoma)”

                                               * * * * *

“Bir otuz yıl daha roman yazabilmeyi ve bu bahaneyle başka kimliklere bürünerek yaşamayı çok isterim. (İma Edilen Yazar – Nisan 2006, Oklahoma)”

                                               * * * * *

“Böylece iyi romanlar aracılığıyla, önce başkalarının sonra kendimizin sınırlarını değiştirmeye çalışırız. Başkaları ‘biz’ olur, biz ‘başkası’. Elbette bir roman her iki işi de aynı anda yapar. Hem kendi hayatımızı bir başkasının hayatı gibi anlatır, hem de ötekilerin hayatını kendi hayatımız gibi yazabilme imkânını bize açar. (Kars’ta ve Frankfurt’ta – Ekim 2005, Frankfurt)”

                                               * * * * *

“Resme ve yazıya beni bağlayan şey şu sıkıcı, boğucu ve umut kırıcı bildik tanıdık dünyadan daha derin, daha karmaşık ve daha zengin bir ikinci dünyaya sığınma isteğidir. (Kars’ta ve Frankfurt’ta – Ekim 2005, Frankfurt)”

                                               * * * * *

“Bana kalırsa hayat, ancak bir çerçeveye sığarsa bizi mutlu edebilen, olağanüstü karışık, tuhaf ve anlaşılması zor bir şey. Çoğu zaman mutluluğumuzun ve mutsuzluğumuzun nedeni yaşadığımız hayattan çok, ona verdiğimiz anlam. (Kars’ta ve Frankfurt’ta – Ekim 2005, Frankfurt) ”
                                          ▬    ▬      
İlginizi çekebilir:
1.Sanat İnsanlarımız - Oktay Akbal

Bu Haftaki Tercihleriniz

KAPLUMBAĞA TERBİYECİSİ (Emre CANER)

-
Sanat dolu bir sayfaya hoş geldiniz. Resim, arkeoloji, tiyatro... “Kaplumbağa Terbiyecisi ” adlı tablosuyla ünlü ressam Osman Hamdi. Öğrenim hayatı, ailesi, eserleri, çalışmaları Dolu dolu yaşanan bir hayat Emre Caner ’in anlatımıyla bizlerle buluşuyor. Osman Hamdi’nin  “Kaplumbağa Terbiyecisi ” adlı tablosu çocukluğumdan beri ilgimi çekmiştir. Hem tablonun renkleri, figürlerin çizimleri hem de adı. İnsan at, köpek terbiyecisi olabilir; ama  “kaplumbağa ” terbiyecisi olmak?! Geçen ay kitabı öğretmen arkadaşlardan birinde görünce hiç vakit kaybetmedim ve uzun bir okuma kuyruğunda ikinci sırayı kapmayı başardım.
YAZININ DEVAMI »

GÖR BENİ (Azra KOHEN)

-
Azra Kohen. İsmini duyduğum, merak ettiğim; ancak kitaplarını okuma fırsatı bulamadığım isimlerdendi. Ocak ayında Ayşe Ümit Karabacak'ın youtube kanalında Azra Kohen’in yeni kitabı “Gör Beni” karşıma çıkınca, artık zamanıdır dedim. Tesadüfe bakın ki birkaç gün sonra “okuma kulübü”ndeki arkadaşlar da aynı heyecanla “Kitabımız geldi. Yaşasın!” demezler mi? Demek ki bu kitabı okumam artık kaçınılmazdı. Bu arada parantez açıp bilmeyenler için aktarayım, okulumuzda 8-10 öğretmen arkadaşın oluşturduğu bir “okuma kulübü” var. Her ne kadar sıralı ve süreli okuma yapmaktan pek hoşlanmadığım için kulübe dâhil olamasam da sağolsun arkadaşlar okuma konusunda ufkumuzu açıp, ödünç verme konusunda yardımcı oluyorlar. Parantezi kapatıp devam edeyim. Kitabı alıp şöyle bir baktığımda özellikle arka kapaktaki tanıtım yazısından oldukça etkilendim. Ağzımdan gayri ihtiyari şu sözcükler dökülmüş: “Ya arkadaşlar, okuduktan sonra biriniz de beni görse!”. Arkadaşlar arasında gülüşmeler olunca far
YAZININ DEVAMI »

BİR ÖMÜR BÖYLE GEÇTİ (Faruk Nafiz ÇAMLIBEL)

-
Faruk Nafiz Çamlıbel ’ in  ,  “ Han Duvarları, Çoban  Çeşmesi, Kıskanç ”  adlı şiirlerinin de bulunduğu bir kitap:  “Bir Ömür Böyle Geçti ” Peki sizin ömrünüz nasıl geçiyor? Habersiz mi, rüzgar gibi mi...? Belki de geçen ömür ya da zaman değil, bizleriz.  Ancak, Nafiz ’ in dediği gibi bir ömür bin bir murada yetmiyor olabilir. Ya da kim bilir?...  “ Hayat bir andır; o da bu andır! ” 
YAZININ DEVAMI »

BANDO TAKIMI (Muzaffer İZGÜ)

-
Bugün Türk insanının kıvrak zekâsı, olayları kısa yoldan çözüme kavuşturması; bazen kurnazlığı çoğu zaman iyi niyetiyle örülü hikâyelerle birlikteyiz. Ülkemizin yetiştirdiği önemli mizah ustalarından biridir bence Muzaffer İzgü. Ülkemizde yaşanan ya da yaşanması pek mümkün görünen olaylara değinir kitaplarında. Bazen düşünerek kimi zaman hüzünlenerek çoğu zaman da gülümseyerek okuruz yazdıklarını. “Bando Takımı” da onlardan biri. muzaffer izgü Kitaptaki kahramanlar hemen her gün gördüğümüz ya da haberlerini okuduğumuz kişiler. Yaşadığı sorunlardan şikâyet etmeyi bir kenara bırakıp  “ kendince çözümler ”  üreten vatandaş.  Anlatılanların hepsi günlük hayatımızdan, yanı başımızdaki insanlardan. Hemen her gün yaşadığımız ya da yaşayabileceğimiz olaylar. Gülerek gülümseyerek okuyorsunuz.
YAZININ DEVAMI »

ŞEMS-İ TEBRİZİ'NİN ÖĞRETİLERİ

-
Şems-i Tebrizi. Hakkında pek çok şey söylendi, yazıldı, çizildi. Hangisi doğru, hangisi o? “Bana bakan kişi, bende kendini görür.” diyen Şems’in “Makalat” adlı eseri Prof. Dr. Erkan Türkmen tarafından yeniden düzenlenerek “Şems-i Tebrizi’nin Öğretileri” adıyla okuyucuyla buluşturulmuş.
YAZININ DEVAMI »