ARI MAYA (Waldemar BONSELS)

Merhaba, ben “Arı Maya”. Bugün, çocukluğumdan bir bölümün anlatıldığı, kendi adımı taşıyan kitabın sayfalarından süzülerek sizlerle buluştum. Bu yaz rehavetinde sözü ele almam herhalde kimseyi rahatsız etmez.



(Geçen hafta ülkemizde gerçekleşen bir olay üzerine bu hafta sözü “Arı Maya”ya bırakıyorum. Üzücü bir haber; ama videoyu seyretmenizi ve ardından bağlantıda verdiğim yazıyı okumanızı rica ediyorum. Bir kişinin yaptığı münferit bir saldırı olabilir; ancak lütfen duyarsız kalmayalım ve arıların yeryüzü için önemini çevremizle paylaşalım. BAĞLANTI )


W.Bonsels insan dostlarımdan en sevdiğim. Zaten hikâyeme de ilk kulak veren o oldu. Çoğu insanın “vızıltı” olarak duyduklarına kulak verip sözlerimi kâğıda dökmeyi başardı. Demek ki onunla da aynı dili konuşuyoruz. “Sevgi” dili. Ona da anlattığım gibi – kitabı okuyanlar da bilirler – meraklı ve sevgi dolu bir arıyım. Doğayı, çevreyi, diğer böcekleri, insanları hep merak etmişimdir. Zaten bunun için kovanı terk edip yolculuğa çıkmadım mı? Yeni yerler görmek, yeni kişiler keşfetmek için.
Hem heyecan verici hem de güzel maceralarım oldu. Zaman zaman korkuya kapıldıysam da… Eh artık, olacak o kadar. Ne de olsa her şey arılar için.
W.Bonsels anılarımı o kadar hoş o kadar samimi bir şekilde insan dostlara anlattı ki özellikle de çocuklar bayıldı. –- En çok da onlarla aynı dili konuşuyoruz galiba. – Bu beğeninin karşılığında “çizgi film” olarak da çoğunuzla buluştum. Hatta günümüzdeki animasyonların da birkaçı benden esinlenerek hazırlandı.


Hikâyemde yer alan bazı olaylar bazı insanların pek hoşuna gitmemiş olabilir. Ama hayatını devam ettirebilmek için bazı böcekler diğerlerini yemek zorunda. Doğanın kanunu bu. Ya da bizim kovanda eşek arılarıyla yaptığımız savaş da bazılarını rahatsız etti galiba? Peki, sizin yaptığınız savaşlara, günlük kavgalara ne demeli? Her gün izliyor, birbirinizle paylaşıyor; konuşuyorsunuz. Çocuklarınızın bunları duymadığını, anlamadığını mı zannediyorsunuz?
Neyse bu konuyu bir kenara bırakalım. Güzel şeylerden bahsedelim. Güzel şeylerden bahsedelim ki çoğalan güzellikler olsun. Onlar olağan, doğal hale gelsin. Sözü daha fazla uzatmak istemiyorum. Kimse fark etmeden kitaba geri dönmem lazım. Doğadaki seslere kulak vermeyi unutmayın. Bir çiçek, bir böcek… Hepsi size bir şeyler anlatmaya çalışıyor. Doğayı sevin, koruyun. Dünyadaki yaşamın devamı için birbirimize ihtiyacımız var.

“Kassandra, küçük Maya’ya akla gelen her konuda öğüt vermiş, dış dünyanın türlü kötülüklerini anlatmak bir yana, arı türünün baş düşmanlarının adlarını bile bir bir saymıştı. Sözlerini bağlarken insanoğlundan da konuştu uzun uzun, öyle bir konuştu ki, anlattıkları, küçük arının yüreğine, insan denen yaratığı tanıma isteğinin tohumunu attı. Mayacığın yüreğinde insan denen yaratığa karşı büyük bir sevgi doğdu.”

                                               * * * * *

“«Daha da hızlı uçabilmeyi ne kadar isterdim,» dedi küçük arı. «Ah, şu güneşin kokusuna bak, ne hoş!»
«O koku güneşten değil, çiçeğe durmuş ağaçlardan geliyor,» dedi işçi arı, soluk soluğa. «Kuzum yavaş uç biraz! Yetişemiyorum, hem ben yetişemiyorum, hem de sen sağına soluna bakmadan öyle alıp başını gidersen, nasıl dönersin, ha? Yolunu nasıl bulursun?»”

                                               * * * * *

“Mayacığın yüreği, ne de olsa korkuyla biraz çarptı. Geceyi karşılamaya hazırlanan çiçeğin, kapanmaya yüz tutmuş taçyapraklarının arasından sıyrıldı. Yıllanmış bir ağacın ta tepesindeki koskocaman bir yaprağın altına büzüldü. Yeniden uyumaya hazırlanırken, güvenle, kendi kendine, «Daha işin başında korkuya kapılmak istemiyorum,» dedi. «Güneş nasılsa yeniden doğacak. Bu kesin. Kassandra söylemişti. Şimdi, en iyisi uyumak.»”

                                               * * * * *

“«Sağ olun,» dedi Maya. «Ben artık gitsem iyi olacak. Şöyle biraz uçmak istiyorum.»
Gübre böceği güldü,
«Uçmak ha. Uçmak da uçmak. Siz arıların, kanınıza işlemiş bu. Böyle hareketli yaşamaktan, ben kendi hesabıma bir şey anlamam. Hem, belirli bir yerde durmak, kişiye çeşitli olanaklar sağlar, öyle değil mi?»”

                                               * * * * *

“Maya susuyordu. Bir kurbağaya yem olmanın dehşetini düşünüyordu korku içinde.
«Bu gölde çok kurbağa var mı?» diye sordu yabanarısına. Sonra, suyun dibinden bir kurbağaya görünmemek için, yaprağın tam ortasına geldi.
Yabanarısı gülmeye başlamıştı.
«Ne yapsan boşuna,» dedi alaylı alaylı. «Yaprağın saydam olduğunu hesaba katmıyorsun. Güneş çıkınca, kurbağa yaprağın altından da görür seni.»”

                                               * * * * *

“Sağanak, küçük arıyı sevindirmişti, eğlendirmişti eğlendirmesine ama Maya yine de bir kaygı duydu içinde. Kassandra’nın dediklerini, yağmur altında asla uçmaması gerektiğini hatırladı. Ardı arkası kesilmeyen damlaların altında kana çırpmak olacak şey değildi, bunu kendisi de anlamıştı. Soğuk da canına okumuştu zaten. Bir an önce güneşe kavuşmaya can atıyordu şimdi.”

                                               * * * * *

“Örümceğin yüzünden başına gelenler, küçük Maya’yı iyice düşündürmüştü. Bundan böyle daha dikkatli olması gerekiyordu. Gerçi, Kassandra arıların karşılaşabileceği belli başlı tehlikeleri açıklamış, Maya’yı uyarmıştı. Uyarmıştı ama dünya öyle büyüktü ki, kişinin kendini kollaması pek kolay değildi. Hele akşam olup da ortalık kararmaya başladı mı, Maya’nın aklından geçen kötü şeylerin ardı arkası kesilmiyordu. Bereket versin, sabah olup da gün ağardı mı, hele bir de güneş pırıl pırılsa, Maya kaygılarını neredeyse unutuyor, yeniden merak denen şeye kaptırıyordu kendini.”

                                               * * * * *

“«Siz de oldukça huysuzsunuz,» dedi Anibal. «Bütün canlılar, kendi yapabildiklerinden başka şeylere özenselerdi, dünya birbirine girerdi. Düşünsenize bir kere, saka kuşu, kalkıp da, ille de bir iğnem olsun diye tuttursaydı, ya da keçinin biri havalarda dolanıp bal yapmak isteseydi, hele, kurbağa tutup da benim bacaklarıma özenseydi, ne olurdu?»”
                                          ▬    ▬      ▬


İlginizi çekebilir:
1.YeryüzüneDokun                                             

Bu Haftaki Tercihleriniz

BİR ÖMÜR BÖYLE GEÇTİ (Faruk Nafiz ÇAMLIBEL)

KAPLUMBAĞA TERBİYECİSİ (Emre CANER)

YEŞİL MÜREKKEP (Osman BALCIGİL)

SANATIN GEREKLİLİĞİ (Ernst FISCHER)

DEDE KORKUT HİKAYELERİ